Ξυπνήστε

Αντιγράφω από τον Πιτσιρίκο

 Αγαπητέ πιτσιρίκο,
Μην με παρεξηγήσεις για όσα γράψω. Καταλαβαίνω απόλυτα τους προβληματισμούς σου και τους προβληματισμούς των υπόλοιπων για το ΣΥΡΙΖΑ. Απλά, ο δικός μου ενθουσιασμός δεν λέει να κοπάσει. Είναι τρομερή απόλαυση να βλέπεις τον Σαμαρά να το αισθάνεται και δεν το αλλάζω για τίποτα στον κόσμο και ας έρθει η χρεοκοπία.
Εξάλλου δεν τη φοβάμαι. Σε μένα ήρθε πολύ νωρίτερα πριν 4 χρόνια.
Έβαλα λουκέτο σε επιχείρηση 14 χρόνων που συντηρούσε εμένα και την αδερφή μου. Κόντεψα να βρεθώ στο δρόμο, καθώς άφησα απλήρωτα ενοίκια, ενώ αντιμετώπισα ρατσιστικές συμπεριφορές από ανθρώπους που νόμιζα για φίλους. Έμαθα πολλά από τότε και συνειδητοποίησα πόσα ακόμα αγνοούσα.
 

Επαναπροσδιόρισα το νόημα της ζωής και προσπαθώ καθημερινά να αλλάξω ότι με ενοχλεί. Μιλάω πλέον έξω από τα δόντια και δεν δίνω διπλωματικές απαντήσεις προκειμένου να είμαι αρεστός σε όλους και σε όποιον αρέσει.Ζω αξιοπρεπέστατα με πολύ λιγότερα χρήματα και είμαι πιο ευτυχισμένος από ποτέ. Έρχεται η πρώτη του μήνα και δεν χρειάζεται να πληρώσω ενοίκια κοινόχρηστα ΤΕΒΕ, ΙΚΑ, Εφορία, τράπεζες, ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ. Ησύχασα!
Γι” αυτό, μα την Παναγία, μην με φοβερίζετε με τη χρεοκοπία δημοσιογράφοι της συμφοράς και της ξεφτίλας. Δεν με νοιάζει τι θα απογίνει το ευρώ. Δεν με νοιάζει αν θα φοράω Nike, αν θα έχω κινητό Samsung στην τσέπη, αν θα τρώω ντομάτες Λουξεμβούργου.

Να πατήσουμε τερματισμό να τελειώνουμε. Δεν αντέχω άλλο τον αργό θάνατο και να βλέπω τους συμπατριώτες μου, ενώ μεταναστεύουν μαζικά, να φτύνουν στο δόξα πατρί τα γυναικόπαιδα που καταφθάνουν εξ ανατολάς.
Να πατήσουμε τερματισμό και να δούμε τι υπάρχει παραπέρα. Δεν αξίζει να υπομένεις καθημερινά την ίδια κόλαση σαν να ζεις ξανά και ξανά τη μέρα της μαρμότας.
Αν αντιθέτως υπογράψουν νέο μνημόνιο, κακό του κεφαλιού τους. Δεν απαιτώ εξάλλου από το Βαρουφάκη να αλλάξει τους Νεοέλληνες• αυτό έπρεπε να έχει γίνει από καιρό από εμάς τους ίδιους.
Μια γύρα να κάνεις στα δημαρχεία της επικράτειας φτάνει. Τόση βλακεία που δεν παλεύεται. Ο νεοέλληνας προτιμάει Μπέο, ευρώ, ρυθμίσεις για τα ληξιπρόθεσμα, τράπεζα στα δυο μέτρα και νοσοκομείο στο διπλανό νομό.
Τι δεν καταλαβαίνεις; Το ξέρουν μέχρι και οι πέτρες, ο Βαρουφακης λες να μην το ξέρει; Ας κάνουν ότι τους φωτίσει ο «πεφωτισμένος» λαός.
Εγώ ξέφτισα, κουράστηκα. Δεν αντέχω άλλο φασισμό, ρατσισμό, καταναλωτισμό, αγοραία ηθική, πολιτικά βοθρολύματα, κοινωνικό κανιβαλισμό, οικονομική απολυταρχία.
Θέλω να ζήσω ελεύθερο πουλί και όχι κορόιδο στο κλουβί. Μια ζωή είναι αυτή. Γιατί να τη ξοδέψω σε ανούσιες επιθυμίες; Γιατί να τη φάω προσπαθώντας να αλλάξω τους ούγκανους; Ολοι οι άλλοι παρτάκηδες, αλλά εγώ απαγορεύεται;
Βρήκα τη ψυχική υγειά μου και δεν με χαλάει πια τίποτα. Συνήθισα στα λόγια τα μεγάλα, τις κατουρημένες ποδιές και στα ψευτοεπαναστατικά λογύδρια του νεοέλληνα, σ΄ έμαθα εντέλει δεν με ρίχνεις πια.
Στο μεταξύ έβλεπα χθες ένα ντοκιμαντέρ που έδειχνε ένα λαό του Κασμίρ, τους Λαντάκ. Δεν είχαν ρεύμα αλλά υπήρχαν όλα τα υπόλοιπα. Δεν υπήρχε ανεργία, φτώχεια, άστεγοι, πείνα. Δούλευαν το πρωί και την υπόλοιπη μέρα καθόντουσαν όλοι μαζί σαν αδέρφια.
Τρελάθηκα με τα πρόσωπα τους που ακτινοβολούσαν ευτυχία με τα ευρύχωρα και φωτεινά σπίτια τους. Τρελάθηκα με την αντίθετη ψυχολογία και την υποτέλεια των αστών Λαντάκ.
Παρεμπιπτόντως, ο αστός δεν ζει απαραίτητα στην πόλη. Από τη μια η ευτυχία της απλότητας και από την άλλη η δυστυχία της οικονομικής <<ευμάρειας>>.
Πως μας εξαπάτησαν έτσι με τα μπιχλιμπίδια τους και τα νομίσματα τους. Ενας συγχρονος πυρετός του χρυσού όπου ελάχιστοι στέκονται τυχεροί. Οι υπόλοιποι ξοδεύουμε τη ζωή μας στην ελάχιστη πιθανότητα να χτυπήσουμε μια φλέβα.
Γεμίσαμε σουπερμάρκετ, εμπορικά κέντρα, καταστήματα, τράπεζες και δεν υπάρχει ένας παιδικός σταθμός να στείλεις το παιδί. Ξεφτίλα.
Αλλά όποιος θέλει να αλλάξει ρότα δεν τον εμποδίζει κανένας. Εξαπατήθηκες, πάει αυτό. Τώρα, δράσε ή σκάσε!
Από καρδιάς
Λαρισαίος
ΥΓ1: Μετά το ντοκιμαντέρ, ήρθε και έδεσε ένα τραγούδι του Τζαβέλα με τίτλο «Ξυπνήστε» που γράφτηκε ένα χρόνο μετά το <<τέλος>> της χούντας του Παπαδόπουλου, το 1975:
Φυσά στις στέγες του ντουνιά
με σηκωμένο το γιακά
πικρός διαβάτης περπατά
κλαίει, γελά, παραμιλά
Πώς μας τη φτιάξαν τη ζωή
μίση, πολέμοι και καπνοί
βρομίζει ο φασισμός τη γη
σαν κότες σφάζονται οι λαοί
κι εμείς στον ύπνο το βαθύ
Φτιασιδωμένη η ψευτιά
γυρνά στους δρόμους και γελά
μπουτίκ, βολάν και ξιπασιά
Προπό, λαχεία, διαφθορά
Κι άλλοι με ιδρώτα το ψωμί
κι άλλοι πουλάν μισοτιμής
πατρίδα, λευτεριά, τιμή
αρκεί να πιάσουν την καλή
να γίνουν υπουργοί
Ήμασταν ζωντανοί νεκροί
μας δίνανε μ’ ανταλλαγή
τη μπόμπα την ατομική
Το Ισραήλ για να σωθεί
ακόμα ο στόλος ναυλοχεί
γεμάτη πόρνες η ακτή
κι αν φύγανε οι Γερμανοί
ήρθαν οι Αμερικανοί
καινούρια πάλι κατοχή
Η CIA βαρά νταγερέ
χόρευε νάιλον υπουργέ
σαν καραγκιόζης στο μπερντέ
κι εσύ να κλαις πικρέ λαέ
κι ο Βάρναλης μας το ’χε πει
χωρίς καμιά περιστροφή
στης Χούντας το αλισβερίσι
λεύτερο ήταν το χασίσι
ποτέ ο λαός να μην ξυπνήσει
Γλυκοχαράζει στα βουνά
μοσχοβολούν τα γιασεμιά
τραγούδι αρχίζουν τα πουλιά
γελά η θάλασσα πλατιά
κι εμείς οικόπεδα και Ι.Χ
ψυγεία έπιπλα TV
κουτόχορτο με πληρωμή
και δίπλα φεύγει η ζωή
Ξυπνήστε
Ξυπνήστε νέες, ξυπνήστε νιοί
βγέστε απ’ του τάφου τη σιωπή
δείτε του κόσμου τη ντροπή
γίνετε χίλιοι κεραυνοί
και κάψτε μας ή σώστε μας
γλιτώστε μας, ή θάψτε μας
ΥΓ2: Ρισπέκτ στον μεγάλο Γκλέτσο που τέτοιο καραγκιόζη ούτε ο Σπαθάρης.
ΥΓ3: Ειδικό ρισπέκτ στον υπερασπιστή της εργατιάς Άδωνι που, τελικά, ξεπερνάει τον Γκλέτσο.
ΥΓ4: Ειδικότερο ρισπέκτ στον Ορφανό του Ποταμιού που πήγε σε συγκέντρωση ενάντια στο φασισμό που χρηματοδοτούν τα αφεντικά του. Ασχολίαστο.
ΥΓ5: Ειδικότατο ρισπέκτ στον Μπακογιάννη τζούνιορ που κατηγορεί τους συριζαίους για υπόθαλψη τρομοκρατών, ενώ στο κόμμα και την οικογένεια του συνυπάρχει με μερικούς από τους μεγαλύτερους τρομοκράτες της χώρας. Λευτεριά στον επαγγελματία πολιτικό που αναδείχθηκε με τα λεφτά της μαμάς.
ΥΓ6: Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου τον αρτίστα Jodi, τον κομπανιέρο Αρη και τον φιλιά πολλά από την Εσπερία Ηλία που ομορφαίνουν κάθε μας μέρα με τα φανταστικά γραπτά τους και ειδικότερα εσένα Π. για τη φιλοξενία που τους προσφέρεις και τα αντίστοιχα δικά σου γραπτά μέσα από τα οποία σε αγαπήσαμε. Αυτά.
(Αγαπητέ φίλε, γιατί να σας παρεξηγήσω; Από την ίδια μεριά είμαστε. Μόνο που βλέπω το νέο Μνημόνιο να έρχεται, και προσπαθώ να πω πως αυτό θα είναι η απόλυτη καταστροφή και η τελική ήττα. Θέμα χρεοκοπίας δεν υπάρχει γιατί η χώρα χρεοκόπησε το 2010. Από τότε, υπάρχει μια διαρκής κατηφόρα, την οποία η νέα κυβέρνηση μπορεί να σταματήσει. Και βέβαια, θέλω δημοψήφισμα. Για να δούμε ποιοι είμαστε. Για όλους μας ήταν μεγάλο σχολείο αυτά τα τελευταία πέντε χρόνια. Εγώ τα είδα όλα. Όχι πως δεν τα ήξερα. Αλλά τα επιβεβαίωσα. Σε περίπτωση που δεν το ξέρετε, έχουμε νικήσει. Αν και δεν θα το γράψει καμία εφημερίδα. Να είστε καλά.)

Πηγή