Η ζωή παίζει άσχημα παιχνίδια....

Του Τάσου Σιδερίδη

Ο Μανσούρ ήταν γιατρός στη Συρία.

Καρδιοχειρουργός στο Children’s University Hospital

Ειδικός στην παιδική καρδιοχειρουργική. Παντρεμένος με τη Ζιφά είχε αποκτήσει δύο παιδιά τον Άσαντ σήμερα 22 ετών που σπουδάζει στην Αγγλία οικονομικά και τον Μοχάμεντ που τελειώνει φέτος και αυτός ιατρική στο Χρόνιγκεν της Ολλανδίας.

Τον Μανσούρ τον γνώρισα στο Χρόνιγκεν πριν από τρία χρόνια, όταν από τους πρώτους, μαζί με τη σύζυγό του εγκατάλειψε την πατρίδα του.

Χτες τον πήρα τηλέφωνο να δω τι κάνει και τον άκουσα να κλαίει. Κατάλαβα ότι δεν ήταν σε θέση να μιλήσει και του είπα νε με πάρει εκείνος όταν αισθανθεί καλά.

Σε μισή ώρα με πήρε αλλά πάλι κλαίγοντας.

-Σε παίρνω γιατί θα συνεχίσω να κλαίω όσα χρόνια και να περάσουν μου λέει.

Τον ρωτάω τι συμβαίνει και μου εξιστορεί ένα απίθανο παιχνίδι της ανθρώπινης μοίρας.

« Μια βραδιά του Μάρτη του 2005 έφεραν στο νοσοκομείο που εργαζόμουν έναν δωδεκάχρονο σε κώμα. Κοιμόμουν στο σπίτι μου και οι υπεύθυνοι του νοσοκομείου με ενημέρωσαν για το περιστατικό τηλεφωνικά.

Από τα συμπτώματα που μου περιέγραψαν κατάλαβα την κρισιμότητα του παιδιού, ντύθηκα και έτρεξα στο νοσοκομείο. Ήταν ένα όμορφο κατάξανθο παιδάκι γιός του Ολλανδού μηχανικού που εργαζόταν στην πετρελαϊκή εταιρεία της χώρας μου.

Με τα πρώτα αποτελέσματα των εξετάσεων γνωρίζαμε ότι αυτό το παιδί έπρεπε πάση θυσία να υποστεί μεταμόσχευση καρδιάς και μάλιστα εντός λίγων ημερών, διαφορετικά θα το χάναμε.

Συνάντησα τον πατέρα του στο διάδρομο και του εξήγησα τι συμβαίνει. Ζήτησα να ενημερώσει την πρεσβεία του αν υπήρχε περίπτωση να βοηθήσει η χώρα του και εγώ του υποσχέθηκα ότι θα κάνω σαν γιατρός τα πάντα στη δική μου χώρα.

Κατά μια διαβολική σύμπτωση την επόμενη το μεσημέρι στο δικό μας νοσοκομείο έχασε τη μάχη με τη ζωή ένας νεαρός Σύριος σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.

Πλησίασα τον πατέρα του τον Αμπντάλ Καντίρ και του εξήγησα στο όνομα του θεού ότι ο γιός του μπορεί να συνεχίζει να ζει μέσα από το σώμα ενός άλλου παιδιού. Να μη στα πολυλογώ ο αδικοχαμένος γιός του Καντίρ έδωσε την καρδιά του στο γιό του Ολλανδού.

Από τότε πέρασαν σχεδόν δέκα χρόνια και όλα πήγαν κατ ευχή. Στον Ολλανδό πατέρα χρωστώ και την παρουσία μου στην Ολλανδία και την αμέριστη βοήθεια και αγάπη του που μου ανταπέδωσε.

Όμως σήμερα, στο κέντρο της πόλης, είδα το παιδί που στο στήθος του κτυπάει η καρδιά ενός Σύριου, να συμμετέχει σε μια διαδήλωση κατά των προσφύγων από τη Συρία, μάλιστα συμμετείχε και σε συμπλοκή με πρόσφυγες.

Ξέρεις μου λέει ποιος βρισκόταν στους πρόσφυγες που ήταν μαζεμένοι κάτω από τον πύργο του Μαρτινιτόρεν στο Χρότε Μάρκτ… ο Αμπντάλ Καντίρ

Ξέρεις τι φώναζε ο νεαρός ? Να μείνετε στον τόπο σας τι θέλετε εδώ ?

Κατάλαβες γιατί κλαίω. Γιατί ο γιός έβριζε τον πατέρα και γιατί ο πατέρας δεν γνώριζε ότι η καρδιά του γιού του βρίσκεται εκεί απέναντί του» .

πηγή